27 Mart 2013 Çarşamba

İçimi Göremiyorsunuz.


Gecenin bu saatinde ben burada ne arıyorum? 
Konuşacak birilerini...

O kadar çok bunalıyorum ki bazen, bu şehri terk etmek istiyorum. Ama henüz bunu yapmak için erken bir yaş. Lanet olsun ki büyüyemedik bir türlü. Gerçi büyüsek ne olacak? Dertler, sorunlar bitecek mi? Çocukluklarındaki gibi masum kalabilecekler mi insanlar? Herkes üzerime geliyor bir bilseniz. Sıkışıyorum. Arada kalıyorum. Dağların arasında bazen eziliyorum. Ben çok sessiz biriyim. İçimde bir damla kötü niyet barındırmıyorum. Bunu tabi bir ben bir Allah bilir. 
Ama insanlar iyi niyetimizi de yanlış algılıyorlar. Artık herkes ön yargılı olmuş! 
Böyle nasıl gidecek bilmiyorum. Kararsızlıklar yaşıyorum. Oldukça farklı bir dönemden geçiyorum. Ama bir türlü anlaşılamıyorum. Sorunu kendimde aramıyorum. Ben bir sorunum olduğunu da düşünmüyorum. Yardıma ihtiyacım falan yok!
Seviyorum ama terk ediliyorum. Yine sevmeye çalışıyorum ama onu düşünüyorum. Yapamıyorum. Gitmiyor, yürümüyor bazı şeyler. Ne kadar zorlasan da itemiyorsun. Zorla da olmuyor. Asıl anlatmak istediğim konu insanların bizleri anlayamaması. Her şey değişiyor. Bizler de öyle. Ben bir an evvel buradan kurtulmak istiyorum. Bazı insanları tanımamış olmayı çok isterdim. Benim daha diyecek bir lafım kalmadı sanırım... Tükendim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder